Kobiety pierwszy raz na Igrzyskach Olimpijskich wystąpiły w 1900 roku, ale musiało minąć jeszcze kilka dekad, by sport dla kobiety był codziennością.
Delikatny początek
W 1910 roku Panie, które nie były profesjonalnymi sportowcami, rozciągały się lub wykonywały proste ćwiczenia jak skłony, czy skręty tułowia. Sport był męską dziedziną życia. Ważne jednak, że coraz silniejsze stawało się przekonanie, że piękne kobiece ciało to zdrowe ciało. Stopniowo do prostych ćwiczeń włączano muzykę, co stanowiło coś pomiędzy tańcem, a prostym treningiem. W latach 60. XX wieku pojawiło się hula hoop, którego sprzedaż osiągała setki milionów sztuk. Panie w tamtych czasach marzyły o wąskiej talii wylansowanej przez Hollywood, by ją rzeźbić wykorzystywały też twister.
Rozwój w porywającym rytmie
Aerobic i Jazzercise podbiły sport w latach 70. XX wieku. Te treningi, niosące radość w rytm muzyki, były coraz bardziej wymagające i rozwijające. Świat szalał na punkcie tańca, każdy chciał pięknie się poruszać – stąd powstanie Tae bu i do dziś popularnej Zumby. W międzyczasie wraz z rozwojem techniki pojawiły się kasety i płyty z ćwiczeniami do wykonywania w domu.
Umięśniona teraźniejszość
Dzisiaj kobiety uprawiające sport nie dziwią. Wręcz te, które nie ćwiczą stanowią mniejszość. Więcej też pań przekonuje się, że trening siłowy nie pozbawi ich kobiecości i nie zmieni ich figury w męską. Siłownia, która kiedyś niszowa i zarezerwowana dla mężczyzn, jest też miejscem dla kobiet. Nie ograniczają się one do joggingu i tańca.
